Het heeft wat voeten in de aarde gehad om mezelf te leren een dagindeling te hanteren. Vaak stelde ik maaltijden uit of sloeg ze over, werd ik veel te vroeg of veel te laat wakker en had ik moeite om in slaap te vallen. Het is zo’n typisch geval waarvan ik heel goed weet hoe neurotypische mensen het doen, en gelijktijdig echt niet begrijp hoe ze het klaar krijgen.
Ik heb papieren en digitale agenda’s geprobeerd. Herinneringen op mijn telefoon of via de Sonos. Maar ik vergeet er naar te kijken of het lawaai stoort me. Wakker schrikken van het geluid van een wekker heeft op mij een heftig effect en zet me de hele dag op de achterstand zowel qua functioneren als humeur. Vaak zo erg, dat ik na een uurtje weer naar bed ga om te slapen en de dag opnieuw start om een totaal verloren dag te voorkomen. Ik reageer op eenzelfde manier op notificaties in geluid: ik schrik ervan en het ergert me.
Biologische klok
Het twee keer per jaar verzetten van de klok speelt daarin een grote rol: als ik na maanden eindelijk gewend ben aan de zomertijd, dient de volgende verandering zich al bijna weer aan. Mijn biologisch klok reageert dus enorm sterk op veranderingen in daglicht en de abrupte verschuiving van een uur beïnvloedt mijn slaap- en eetritme erg negatief. Wel heb ik veel meer moeite om te wennen aan de zomertijd dan aan de wintertijd.
Toen me duidelijk was dat ik het beste reageer op daglicht ben ik bij Phillips Hue terecht gekomen. Vanwege de hoge kosten heb ik lang getwijfeld en zelfs nog even een veel goedkoper Ikea alternatief geprobeerd maar dat werkte helemaal niet zoals ik wilde. Hue is een uitkomst en structureert nu mijn dagindeling.
Structuur aanbrengen
Zo word ik wakker van de verlichting die langzaam aangaat. Hue staat dan op standje daglicht. Het begint gedimd en gedurende een uur wordt het langzaam steeds lichter. Ik word dan – tenzij ik wakker schrik uit een nachtmerrie – uit mezelf en rustig wakker.
Dat ik naar de keuken moet om respectievelijk ontbijt, lunch en het avondeten klaar te maken, wordt aangekondigd door roze verlichting. Alle lampen gaan voor een paar minuten aan. Dat voorkomt meestal dat ik mijn maaltijden uitstel en vervolgens oversla, en maakt dat ik braaf en op een vaste tijd mijn dagelijkse drie maaltijden nuttig.
Als de zon ondergaat, springen de Hue lampen uit zichzelf aan. Ook het licht in toilet en douche is geautomatiseerd en gaat dankzij een apart verkrijgbare sensor aan als je de deur opent, en uit zichzelf na een paar minuten weer uit. ’s Nachts wordt het badkamerlicht gedimd zodat ik nog wel kan zien maar niet klaar wakker word. In de winter kan ik daglicht in huis toveren zodat ik niet somber word. Als het tijd is om te gaan slapen, dimt de verlichting zichzelf automatisch. Het wordt gedurende een uur steeds donkerder en ik steeds slaperiger. Vaak slaap ik al voor de lichten helemaal gedoofd zijn.
Beginnen met Hue
In de Hue app kun je heel eenvoudig al die routines instellen. Je hebt een bridge nodig en die koppel je aan het internet. Daarna kun je tot 50 lampen toevoegen. Ik ben begonnen met een startpakket en heb het langzaam uitgebreid tot ik al mijn lampen had vervangen. Zelf heb ik voor de iets duurdere white & color variant gekozen omdat die de meeste mogelijkheden heeft. En omdat ik de lampen ook gebruik (met een speciale app) om mijn huis om te toveren in een disco als ik wil dansen en ze in de toekomst wil koppelen aan de Phillips ambilight tv waar ik voor aan het sparen ben. Als ik lees heb ik de speciale leesverlichting aan maar met bezoek over de vloer kies ik voor de knusse, ouderwetse sfeerverlichting. Met Hue stekkers kun je lampen waarin geen Hue past, zoals de oude lamp van mijn oma toch aansluiten op de app en meenemen in de routines.
Een andere prettige bijkomstigheid is dat mijn energieverbruik is gehalveerd. De lampen hebben 25.000 branduren, wat neerkomt op pakweg 6 jaar als je de lampen 12 uur per dag gebruikt maar dat haal ik bij lange na niet want ik zit gemiddeld op 6 uur per dag. Toegegeven, het is een bak geld ineens voor iets dat ik lang als een simpel huis-tuin- en keuken product afschreef, maar ik vind het mijn investering meer dan waard en wil nooit meer terug.
Kreeg de diagnose autisme rond haar vijftigste verjaardag na jarenlang worstelen met een burn-out die maar niet over wilde gaan. Schrijft over het leven, de liefde en de zin en de onzin van het bestaan.